In de afgelopen weken viel hij weer op de mat. De staat van het onderwijs. Ik had hem nog niet uit de envelop toen ik via diverse nieuwsitems al op de hoogte was gebracht. We doen het niet goed! We verwijzen leerlingen van laag opgeleide ouders naar een te lage opleiding. En ouders van hoog opgeleide ouders zorgen er zelf wel voor dat hun kind wel in dat hogere segment onderwijs ontvangt!
Natuurlijk staat er veel meer in het rapport, maar dit is eruit gehaald, komt in het nieuws en is voor het volk (en misschien wel voor iedereen) de conclusie.
En onmiddellijk buitelen de oplossingen over elkaar heen. Natuurlijk, je moet snel zijn om er als eerste iets van te vinden. Tenslotte beginnen we aan de warming up voor de verkiezingen. U hebt ze vast al wel gehoord, de oplossingen van Dekker en Samson. Het onderwijs moet meetbaar zijn en de wereld maakbaar! Maar meten we nu echt waar het om gaat, weten we nu echt wat we willen?
Zelf ben ik een kind van hardwerkende ouders, die tot de aanhang van Samson zouden hebben behoord als er iets meer respect zou zijn voor het christelijk gedachtegoed binnen de partij. En tijdens mijn studie heb ik me mateloos geërgerd aan studiegenoten die de volgende (blanco) cheque van papa mochten verzilveren, omdat je nu eenmaal maar één keer student bent. Mij pa gunde mij de studie en legde me in niet mis te verstane woorden uit dat ik een kans kreeg, en die niet moest verknallen, want dan was het over en uit!
Die kans heb ik gegrepen en hoewel het hard werken was en we geen cent te makken hadden, heb ik er nooit spijt van gehad.
Ik denk dat het tijd wordt dat we kinderen weer laten zien dat leren en studeren iets heel moois is, wat je niet altijd kunt meten in scores en meetbare resultaten. Maar als kinderen gaan ontdekken dat ze zich kunnen en mogen ontwikkelen op basis van de aan hen geschonken gaven en talenten, dan is de enige factor van belang dat we hen weten te motiveren om die kans te pakken. Dat heeft niets te maken met de opleiding van de ouders. Dat staat of valt met de meester en juf voor de klas, die de leerlingen weten te motiveren; enthousiast maken voor alles wat er gebeurt in de wereld om ons heen. Dat heeft te maken met een goede aansluiting tussen ‘het onderwijs’ en ‘de maatschappij’. Met voldoende perspectief op de arbeidsmarkt. Dan ben ik ervan overtuigd dat leerlingen die kansen willen pakken.
Maar dan hebben we het wel over leren in brede zin. Dan is er aandacht voor kunst, cultuur en muziek, wetenschap en techniek. Dan zijn er vakleerkrachten muziek en gymnastiek en werken we aan een brede ontwikkeling van kinderen. Dan investeren we vooraf om niet achteraf te moeten repareren. Als dat gebeuren gaat maak ik me helemaal geen zorgen over de staat van het onderwijs.
Heren politici, als u nog een schrijver zoekt voor uw verkiezingsprogramma, vult u dan gerust mijn contactformulier in.
